Het weekend van 9 en 10, maar ook nog de maandag en dinsdag hierop volgend, was het winterse schoonheid dat overheerste. Nederland werd bedekt onder een laagje sneeuw. En dat gebeurt niet zo vaak meer. De zaterdag en zondag stonden in het teken van Lowland Photo Festival en zat ik dus én te genieten van mooie beelden én mijzelf op te vreten dat ik binnen zat en niet in de sneeuw mijn ding aan het doen was. Zo vaak hebben we niet de kans om in de sneeuw te fotograferen. Maandag dus…….
Al vroeg naar buiten om te gaan fotograferen. Ik wilde de Konikpaarden in de sneeuw vastleggen en het liefst een beeld maken waarin duidelijk te zien is onder welke barre omstandigheden deze dieren nog immer goed gedijen. Gelukkig staan de dieren in een terrein waarvoor ik toestemming heb om te fotograferen, anders was dit feestje aan mij voorbij gegaan.
Al snel waren ze gevonden, maar omdat de sneeuw horizontaal voorbij kwam vliegen, hadden de paarden zich achter het struikgewas verstopt om te schuilen tegen al dit natuurgeweld. Dit beeld versterkte alleen nog maar meer de gedachte achter de te maken foto.
Het is erg lastig om tegen de sneeuwstorm in te fotograferen als deze horizontaal je lens aanvalt. Dus enkele doeken zijn nat geworden van het droogpoetsen, maar ik heb me een half uur vermaakt en ben met een hoop mooie beelden naar huis gekomen. Maar ik had de tijd aan mijzelf
Omdat ik het gebied op mijn duimpje ken, ben ik naar een andere plek gereden waar ik weer dat er een paar mooie bomen in de ruimte staan en waar vaak Brandrode stieren lopen. Hier wilde in een landschapsfoto van het contour van een boom in een sneeuwstorm maken met als kers op de taart de stieren die met hun rode kleuren mooi afsteken tegen de sneeuw. Ik werd niet teleurgesteld en was dan ook blij de stieren te zien staan onder de boom.
Het feestje was nog niet klaar en ik wilde meer………meer laten zien hoeveel sneeuw er viel. Dus aan de slag gegaan met telelens. Hierdoor heb je nog meer sneeuw en het te-fotograferen-object en is het gevoel te verwoorden in beeldvorm.
En om nog wat duidelijker de sneeuw naar voren te laten komen ben ik gaan inzoomen op de sneeuwvlokken. Hierbij wel gezorgd dat de achtergrond nog goed te zien en herkenbaar was.
Dit levert mooie grafische plaatjes op die vragen om om te zetten naar zwart-wit. Ik ben benieuwd wat jullie van het resultaat vinden.
Dinsdag
De volgende dag was er weer een waar ik ‘gewoon’ moest werken. Maar gelukkig kon ik op tijd weg om de zonsondergang mee te pakken. Het was zo’n dag dat het intens mooi was. Prachtige kleuren van de zonsondergang, gecombineerd met een pak sneeuw. Dit vraagt er natuurlijk om, om op de gevoelige plaat vastgelegd te worden.
Toen ik al dit moois achter mij had gelaten en ik in de auto naar huis zat, zag ik vanuit mijn ooghoek dat op een grasland, dat wit van de sneeuw zag, zich een laagje nevel aan het vormen was. Direct uit de auto en plat in de sneeuw gaan liggen om die nevel goed uit te laten komen. Ja, een natuurfotograaf is bij tijd en wijlen een beetje gestoord en doet veel voor die ene plaat die hij voor ogen had.
Omdat de zon al lang onder was, werd de sluitertijd wat langer en kwamen de kleuren op de foto beter naar voren dat met het blote oog te zien was. Het werd de kers op de taart en een waardige afsluiter van twee dagen in de sneeuw te mogen fotograferen.
